Nacht van de nacht 2013

 vaartocht KMZ, samen met Staatsbosbeheer

 

Opnieuw voeren we met Eric van Gerrevink door het nachtelijk Guisveld. Vooraf was er een presentatie van Jan Blankenburg van de roofvogelwerkgroep van de vogelwacht over uilen. Er komen nog vier soorten uilen in Nederland vrij algemeen voor: de kleine steenuil, de kerkuil, de ransuil en de oehoe. Leuke vogels zijn het. Niet voor muizen natuurlijk, maar uiterlijke aaibaarheid is ze niet vreemd, vooral de ransuiltjes met hun nepoortjes spreken tot de verbeelding .

 

Er waren minder deelnemers dan vorig jaar – waarschijnlijk omdat er minder ruchtbaarheid aan de vaartocht was gegeven dan toen. Dat had als voordeel dat de boot wat minder zwaar geladen was. Eric trad op als cabaretier met enige kritische opmerkingen over de verbrakking van het Guisveld, een klein project ten opzichte van de grote plannen uit vroeger tijd voor het hele gebied om de oorspronkelijke licht-brakke natuur te behouden. Hij was met name kritisch over het feit dat dit soort projecten maar al te vaak worden opgezet, maar niet voortgezet. Voor onderhoud is te weinig geld. Het komt er op neer dat na het knippen van het lintje door de provinciale of gemeentelijke Bobo de zaak stilligt. Wil je echt de verbrakking laten slagen dan zul je brakke graslanden moeten onderhouden, en dat is een hoop werk, waar Staatbosbeheer de manschappen en de financiën niet meer voor heeft.

De vaartocht zelf liet nog eens zien hoe verspillend mensen met energie omgaan. Rondom de nachtelijke veenweide overal licht: de torens van de Zaanse industrie, het verkeer, de verlichte huizen en lantarenpalen. Omdat mensen niet zulke goede ogen hebben als nachtuilen, moeten ze natuurlijk wel ‘s nachts het licht aandoen, maar ze overdrijven er in. Ze laten het licht ook aan als ze het niet nodig hebben. Dat kun je bewijzen als je in een donker bos of een donker veld loopt. Je ziet weliswaar niet zo goed bij maan- en sterrenlicht. Maar je ziet wel, alleen zwart-wit! Je struikelt heus niet over elke boomtak als je geen felle lantaren bij je hebt. Ook mensen kunnen namelijk ‘s nachts door middel van de ‘staafjes’ in hun netvlies de omgeving waarnemen, mits ze niet door fel licht verblind zijn. Dieren doen het in dat opzicht beter, uilen bijvoorbeeld.

Het grappige is dat de ogen van uilen die bij dag jagen, geel zijn, de ogen van de ransuiltjes die bij schemering jagen, zijn oranje en de ogen van de nachtuilen zijn zwart. Mensen zijn eigenlijk maar onaangepaste beesten, misschien dat ze daarom de neiging hebben hun omgeving zo drastisch aan te passen dat ze er zelf hoe langer hoe minder van kunnen genieten. Enfin: wij genoten wel, en natuurlijk van een maar heel betrekkelijk donker. De onervaren instant-matrozen van schipper Eric, manoeuvreerden de boot nog net niet zo slecht dat er een in het riet aangelegde koeienboot werd geramd. Op een decimeter of wat misten ze hem. Tenslotte eindigde de avond vredig in de verlichte werkschuur van SBB, met chocolade en koffie.